April 2024. De eerste stappen van het MO17 avontuur bij NKvvProtos worden ingezet. Zes meiden van de toenmalige JO15 willen graag een meidenteam voor volgend seizoen. Eén van hen is mijn dochter. “Pap, zegt ze, we willen een MO17 gaan vormen met jou als leider!” Zo gezegd, zo gedaan.
Samen met een geweldig team (Roel, Mitchel, Aniek, Bennie, Kim) en de NKvvProtos dames hebben we verschillende initiatieven opgezet. En met succes, want in juni hadden er zich voldoende meiden aangemeld om een MO17 9tal te vormen.
7 september was dan de eerste wedstrijd waarbij we het geluk hadden dat er nog 2 meiden zich aanmelden om mee te spelen. De eerste wedstrijd ging verloren tegen de latere kampioen, Bargeres.
Maar wat was ik trots op wat de meiden lieten zien. Het begin van een groot vertrouwen. Vertrouwen in het team, vertrouwen in de toekomst, vertrouwen in het voetbal.
De eerste fase verliezen we vervolgens niet meer en sluiten we af met 2de plek. In de fase erna bouwen we vrolijk verder en worden we opnieuw tweede. Maar het team ontwikkelt zich en begint beter en completer te spelen.
In 2025 begint de derde en laatste fase. Opnieuw komen we onbekende teams tegen, met zelfs teams uit Groningen (WVV Winschoten en Wildervank). Iedere wedstrijd gaan we vol vertrouwen, inzet maar vooral ook plezier in. Meestal met een goede afloop, soms met een verlies. Tegen het einde van deze fase wordt duidelijk dat VAKO/Tynaarlo MO17-1 onze concurrent is. We hebben 3 punten voorsprong met een veel beter doelsaldo (zo’n 30 doelpunten meer gescoord).
Na de winst tegen WVV zijn er nog 3 wedstrijden waarvan tenminste er 2 van gewonnen moet worden. Met enige moeite lukt dat, waarmee we officieus kampioen zijn na de thuiswedstrijd tegen Asser Boys MO17-1. Een klein feestje kon gevierd worden. De laatste wedstrijd moesten we uit tegen WVV MO17-2 in Winschoten spelen. Een punt was voldoende en na een gespannen wedstrijd is het ook een verdiende punt geworden. Daarmee sluiten we het eerste seizoen van NKvvProtos MO17-1 af met een kampioenschap wat op en top verdiend is.
Naast dit hoogtepunt hadden we ook te maken met een dieptepunt, namelijk het langdurig blessureleed van Elysha. Ik wil Elysha dan via deze weg heel veel succes toewensen met het herstel en hoop haar in de toekomst weer op het veld te zien.
Als zeer trotse leider ben ik vereerd om de groep meiden te mogen leiden het afgelopen jaar. Tijdens het slotwoordje heb ik ze stuk voor stuk een terugkoppeling mogen geven. Ze zijn allen gegroeid en vooral ook als team gegroeid.
Ik wil dan ook Joelle, Sofie, Sanne, Minke, Guusje, Fabienne, Esmee, Jeslyn, Brechje, Romée, Aymée, Lynn en Elysha enorm bedanken in het vertrouwen wat ze mij hebben gegeven. Stuk voor stuk zijn het toppers!
Ook de ouders wil ik bedanken voor hun support en dan in het bijzonder Kim als medeleidster, Bennie en Derk als grensrechters. Verder uiteraard ook de trainers Roel, Mitchel en Pieter bedankt!
Meiden…begeleiding…nogmaals bedankt en heel veel succes in het volgende seizoen!!
Een trotse leider!
